Praca spycharek
Praca spycharek
W pracy spycharek rozróżnia się 3 fazy:
faza odspajania gruntu (nóż lemiesza poniżej płaszczyzny jazdy)
sposobem płaskim ? lemiesz przez całą drogę odspajania opuszczony jest na tę samą głębokość
sposobem schodkowym ? lemiesz na drodze odspajania dwu- lub trzykrotnie zmienia głębokość (na mniejszą)
faza przesuwania urobku (nóż lemiesza w poziomie płaszczyzny jazdy)
przesuwanie czołowe3
płaskie ? płaszczyzna przesuwania w płaszczyźnie terenu
korytowe ? płaszczyzna przesuwanie poniżej płaszczyzny terenu (wydajność większa nawet o 100%)
przesuwanie boczne
faza rozładunku (nóż lemiesza powyżej płaszczyzny jazdy)
k p s = 1 ? l ? ( 0.01 ? 0.05 ) \displaystyle k_ps=1-l\cdot (0.01\pm 0.05) \displaystyle k_ps=1-l\cdot (0.01\pm 0.05)
Sposoby zmniejszania strat bocznych:
przesuwanie korytowe
metoda zwałów pośrednich ? drogę przesuwu dzieli się na 25-30 m odcinki
zmiana toru przesuwu tak, żeby podczas kolejnego cyklu zgarniać materiał stracony w poprzednim
stosowanie dwóch spycharek jadących w niewielkiej odległości
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Spycharka
Co to jest Spycharka gąsienicowa?
Spycharka gąsienicowa ? ciągnik gąsienicowy, zaliczany do grupy maszyn do robót ziemnych. Maszyna ta przeznaczona jest do wykonywania prac ziemnych w budownictwie ogólnym lub przemysłowym, górnictwie odkrywkowym i skalnym, energetyce (hałdowanie węgla kamiennego w elektrociepłowniach), leśnictwie, w sektorze komunalnym (składowiska odpadów), portach oraz kolejowych terminalach przeładunkowych.
Wykorzystywana głównie do odspajania gruntu, wykonywania wykopów, przemieszczania urobku na bliskie odległości, zagęszczania podłoża, niwelacji i profilowania terenu oraz innych prac przy użyciu lemiesza, zrywaka, zaczepu i innych specjalistycznych osprzętów.
Standardowa wersja tej maszyny przystosowana jest do pracy w klimacie umiarkowanym. Może być ona również dostosowana do eksploatacji przy temperaturach powietrza od -50 °C do +50 °C1.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Spycharka
Budowa koparkoładowarki
Budowa koparkoładowarki
Podstawowe zespoły koparkoładowarki to:
podwozie,
nadwozie,
układy robocze.
Podwozie
Podwozie stanowi rama spoczywająca na dwóch mostach napędowych. Most przedni skrętny zamocowany jest wahliwie do ramy, tylny zaś sztywnie. Zapewnia to uzyskanie poprzecznego przechyłu mostu przedniego i utrzymanie stałego kontaktu kół z podłożem.
Nadwozie
Nadwozie składa się z kabiny operatora zamontowanej do ramy, maski silnika, błotników i podestów roboczych, zbiorników oleju i paliwa. W kabinie znajdują się dźwignie sterujące osprzętem roboczym, kierownica do sterowania maszyną, pulpity ze wskaźnikami do kontroli prawidłowej pracy i przyciski. Konstrukcja ROPS/FOPS zapewnia operatorowi bezpieczeństwo przed zgnieceniem pod ciężarem maszyny w przypadku jej przewrócenia się. Zabezpiecza go także przed spadającymi przedmiotami.
Układy robocze
Układy robocze, ładowarkowy i koparkowy, zapewniają wysoką trwałość i niezawodność działania. Ładowarkowy układ roboczy umożliwia osiąganie optymalnych kątów wysypu w całym zakresie pracy układu. Charakteryzuje się dużym udźwigiem, dużą siłą wyrywającą oraz dużą odpornością na obciążenia dynamiczne. Koparkowy układ roboczy jest typu podsiębiernego, obrotowy z amortyzacją obrotu, z przesuwem poprzecznym, o dużej wytrzymałości mechanicznej i stabilności2.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Koparko%C5%82adowarka